Πώς μπορείς να καταλάβεις αν ένας λαός περνά πνευματική κρίση;

Τα τελευταία χρόνια μου έχει διαμορφωθεί η άποψη πώς ως λαός περνάμε σοβαρή πνευματική κρίση με διαβρωμένους τους αισθητήρες της αντίληψης. Πορευόμαστε χωρίς πλάνο και όραμα αλλά ταυτόχρονα είμαστε γεμάτοι παραισθήσεις και φαντασιώσεις. Αυτό το επιβεβαιώνουν δυστυχώς πάρα πολλά γεγονότα και δεδομένα, στα οποία ίσως αναφερθούμε αναλυτικά σε ένα άλλο άρθρο. Τα αποτελέσματα φυσικά είναι ήδη γνωστά.

Πώς λοιπόν μπορείς να καταλάβεις αν ένας λαός βρίσκεται σε κρίση ακόμα και χωρίς να γνωρίζεις τίποτα γι αυτόν; Η τεχνική συνοψίζεται στην παρακάτω φράση «Αν ένας λαός καθώς κοιτάζεται στον καθρέφτη αντί για το είδωλο του βλέπει το είδωλο με τα κατορθώματα των προγόνων του, φαντασιώνεται δηλαδή κάτι άλλο από αυτό που είναι, σημαίνει πιθανότατα πώς αυτός ο λαός βρίσκεται σε πνευματική και οικονομική κρίση και καλύπτει τις αδυναμίες του με φαντασιώσεις.».

Η συνηθισμένη φράση «Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες εσείς…» δεν μας τιμά που την λέμε. Αντίθετα, επιβεβαιώνει τα παραπάνω. 

Εν κατακλείδι τι όραμα έχουν οι Έλληνες σήμερα;; Σε τι διακρίνονται και πρωταγωνιστούν;; Αν αφαιρέσεις τον μανδύα της πλούσιας ιστορίας μας τι μένει στην Ελλάδα του 2018 για να είναι κάποιος υπερήφανος;;;