Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Αυτά που δεν έμαθαν ποτέ οι ΔΑΠίτες της Μυκόνου: τι έχει προσφέρει η «Δεξιά» στην τέχνη και τον πολιτισμό.


Από το 1981 με την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ και την έναρξη του ημιΣοσιαλισμού ξεκίνησε στην Ελλάδα η ηγεμονία της αριστεράς σε όλα τα επίπεδα. Ηγεμονία στην κυβέρνηση, ηγεμονία στην βουλή, ηγεμονία στα πεζοδρόμια και τις πορείες, ηγεμονία στα συνδικάτα, τους συνδικαλιστές και τους χώρους εργασίας, ηγεμονία στα ΜΜΕ την τέταρτη εξουσία.

Έτσι κυριάρχησε η άποψη στην Ελληνική κοινωνία πώς αριστερός είναι ο προοδευτικός και δεξιός με την ευρύτερη πολιτική έννοια του όρου ο στενόμυαλος και οπισθοδρομικός. Κάπου εκεί ξεκίνησε η πνευματική κρίση στην Ελλάδα.
Το όνειρο των νέων δεν ήταν πλέον να αγωνιστούν να καινοτομήσουν, να παράξουν και να δημιουργήσουν αλλά να βρουν μια θέση να «βολευτούν» στο δημόσιο. Δεν είναι τυχαίο πώς μετά το 1981 παρατηρήθηκε μια μεγάλη πτώση στον Ελληνικό κινηματογράφο, στο θέατρο, τον πολιτισμό και την μουσική.

Ένας μεγάλος καλλιτέχνης ο Χάρρυ Κλύνν με ενεργούς τους αισθητήρες ανιχνεύοντας την πνευματική κρίση που είχε μόλις ξεκινήσει στην Ελλάδα είχε δηλώσει είχε δηλώσει το 1983:
















Ακούμε λοιπόν συχνά για την ανωτερότητα της αριστεράς η οποία δίνει έμφαση στους ανθρώπους και όχι στους αριθμούς. Κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει και ποτέ δεν ίσχυσε. Ακούμε για το πνεύμα της αριστεράς το οποίο σαφώς υπάρχει μιας και αρκετοί αξιόλογοι καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων ήταν/ειναι αριστεροί. Δεν πρέπει να είμαστε μηδενιστές. Κανείς όμως από αυτούς τους πετυχημένους αριστερούς καλλιτέχνες δεν δέχθηκε να μεταφερθεί ή να κάνει καριέρα στην Σοβιετική Ένωση, αντιθέτως οι περισσότεροι είχαν όνειρο να παίξουν στο Hollywood ή να συνεργαστούν με Αμερικανικούς καλλιτέχνες.

Για να έρθουμε στον τίτλο του άρθρου. Συχνά ασκείται κρητική στην ΔΑΠ πώς δεν είναι για τίποτα παραπάνω από το να διοργανώνει πάρτυ στην Μύκονο. Δεν θα έλεγα ότι η κρητική αυτή είναι και τόσο άδικη. Μεγάλο μέρος των μελών της ΔΑΠ δεν μπορούν να σταθούν απέναντι στα ιδεολογικά επιχειρήματα της αριστεράς και αυτό γιατί δεν γνωρίζουν πολιτική ιστορία. Ο φιλελευθερισμός είναι ποιοτικά και ποσοτικά ανώτερος και στην θεωρία αλλά το βασικότερο στην πράξη, εκεί όπου η αριστερά έρχεται αντιμέτωπη με τα δομικά προβλήματα της θεωρίας της και πάντα αποτυγχάνει.

Όσο για το συχνό ερώτημα τι έχει προσφέρει η δεξιά στον χώρο του πολιτισμού η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Έχει προσφέρει μερικούς από τους σημαντικότερους και περισσότερο αγαπημένους λογοτέχνες, ποιητές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, παραγωγούς, μουσικοσυνθέτες και τραγουδιστές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου