Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Αυτή είναι η Ελλάδα που οραματιζόμαστε...

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι σελίδες η Ελλάδα διανύει τον 10ο χρόνο οικονομικής κρίσης. Κατά την προσωπική μου άποψη η κρίση αυτή δεν ήρθε ούτε τυχαία ούτε αποτέλεσε μέρος κάποιου μυστικού σχεδίου, ωστόσο δεν θα επεκταθώ σε αυτό. Υπάρχουν μπροστά μας κάποια πραγματικά δεδομένα τα οποία χρήζουν σοβαρής μελέτης και αξιολόγησης.

Από το 2011 για πρώτη φορά από την σύσταση του Ελληνικού κράτους οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις και αυτό ενώ διανύουμε μακροχρόνια ειρήνη και ευημερία. Το δημογραφικό πρόβλημα για να προλάβω τους βιαστικούς ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η δημογραφική γήρανση δηλαδή δεν είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης, άσχετα ότι θα οξυνθεί πιθανών από αυτήν τα προσεχή χρόνια. Ταυτόχρονα η Ελλάδα έχει χάσει περίπου μισό εκατομμύριο νέους και κατά βάση μορφωμένους ανθρώπους στην πιο παραγωγική τους ηλικία. Ταυτόχρονα οι αναδυόμενες οικονομίες της Κίνας και Ινδίας, δηλαδή των 2/5 σχεδόν του παγκόσμιου πληθυσμού διανύουν μεγάλη ανάπτυξη αλλάζοντας την ισορροπία δυνάμεων στην παγκοσμιοποιημένη οικονομική και στρατιωτική σκακιέρα.
Η Ελλάδα που οραματιζόμαστε όσοι δηλώνουμε φιλελεύθεροι δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του σήμερα και του χθες. Είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός στις διατυπώσεις μου. Γράφω οραματιζόμαστε και όχι ονειρευόμαστε. Οραματιζόμαστε σημαίνει πώς έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας, έχουμε ρεαλιστικούς στόχους και πλάνο επίτευξης των στόχων αυτών. Ονειρευόμαστε σημαίνει ότι ακριβώς ζούμε στην Ελλάδα τα τελευταία 37 χρόνια με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
Η λέξη «όραμα» και τα παράγωγα αυτού, είναι ιδιαίτερα της μόδας τα τελευταία χρόνια στον τεχνολογικό κλάδο στον οποίο δραστηριοποιούμε. Σκεφτείτε, αν ποτέ σας ρωτήσουν ως πολίτη αυτής της χώρας ποιο είναι το όραμα το δικό σας ή αυτών που κυβερνούν για την Ελλάδα τι απάντηση θα δώσετε ή θα πάρετε; Το πιθανότερο είναι πώς δεν υπάρχει απάντηση διότι δεν υπάρχει πολύ απλά όραμα. Κάθε λαός ή κάθε εταιρεία η οποία πέτυχε είχε το κατάλληλο όραμα και φυσικά τους κατάλληλους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτό και δημιούργησαν ένα πραγματικό success story.
Είμαι της άποψης πώς ο Ελληνικός λαός έχει τεράστια ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται έχει περιέλθει η χώρα σήμερα. Από τις σχέσεις διαπλοκής μεταξύ πολιτών και πολιτικών, τα καταναλωτικά δάνεια με την καταναλωτική μανία, την επιβράβευση της αναξιοκρατίας και διαφθοράς, την ανάδειξη των λαϊκιστικών φωνών και ταυτόχρονα την καταδίκη των ελάχιστων λογικών φωνών που ακούστηκαν από πολιτικούς. Φυσικά τελευταίο άφησα το μεγαλύτερο λάθος που είναι αυτό της ψήφου.

Αν ως λαός λοιπόν δεν ξεκινήσουμε την αυτοκριτική για τα πεπραγμένα μας και συνεχίσουμε στην νοοτροπία «φταίνε τα σκοτεινά σχέδια», «Φταίνε οι ξένοι που μας ζηλεύουν», «φταίνε οι Γερμανοί, Αμερικάνοι και το καπιταλιστικό σύστημα» η Ελλάδα απλά θα συνεχίσει να βυθίζεται.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η παιδεία μας. Ένας λαός με παιδεία δεν θα πίστευε ποτέ πώς τα μνημόνια θα καταργηθούν με την ψήφιση ενός νόμου, θα είχε την λογική να καταλάβει πώς είναι φύση αδύνατο να υπάρχουν 600 δις ευρώ έτοιμα προς κατανάλωση, θα είχε την αίσθηση πώς με προφητείες και σταυρωμένα τα χέρια, ποτέ καμία κοινωνία δεν πήγε μπροστά. Το αντίθετο μάλιστα.

Προτού προχωρήσω όμως θα ήθελα να κάνω μια πολύ σύντομη εισαγωγή στην ιδεολογία που πιστεύω. Ο φιλελευθερισμός είναι η πολιτική συνέχεια και έκφραση του διαφωτισμού. Του μεγαλύτερου δηλαδή πνευματικού και εν συνεχεία επαναστατικού κινήματος που γεννήθηκε ποτέ στον κόσμο. Ο διαφωτισμός τερμάτισε τον μεσαίωνα, ελευθέρωσε το πνεύμα και το σώμα του ανθρώπου και βελτίωσε ραγδαία την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Στην Ελλάδα ο φιλελευθερισμός έχει σχετικά αρνητική έννοια, ένδειξη της έλλειψης πολιτικής παιδείας των πολιτών. Τι και αν ο Φιλελευθερισμός πέτυχε σε μεγάλο βαθμό όπου εφαρμόστηκε, τι και αν ο διαφωτισμός αποτέλεσε το μεγαλύτερο πνευματικό κίνημα στον κόσμο τι και αν ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός που παρέλαβε κρατίδιο χρεοκοπημένο με σύνορα λίγο πάνω από την Αθήνα και παρέδωσε κράτος ισχυρό στα σύνορα που γνωρίζουμε την χώρα μας σήμερα ήταν φιλελευθερος, η Ελληνική κοινωνία του σήμερα έχει διαφορετική άποψη.
Συχνά πολιτικά πυρά προερχόμενα από την αριστερά εκφράζουν την άποψη πώς οι Φιλελεύθεροι είναι κατά της ισότητας διότι πιστεύουν στην ύπαρξη των τάξεων (βλέπε ταξική πάλη). Πράγμα αληθές. Οι Φιλελεύθεροι πιστεύουν στην ελευθερία των ανθρώπων και στην ελεύθερη επιλογή του κάθε ατόμου. Η ισότητα με το ζόρι κόντρα στην φύση του ανθρώπου, που θέλει πολίτες στρατιωτάκια μέσα σε καλούπια,  όλους ίσους άλλα όλους πάμφτωχους χωρίς δικαιώματα δεν εκφράζει σε καμία περίπτωση τον φιλελευθερισμό. Όσων αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ίσια πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα ανδρών και γυναικών, την διασφάλιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, την Δημοκρατία ο φιλελευθερισμός τα θέσπισε από την πρώτη στιγμή.
Πάμε τώρα στην παρουσίαση της κεντρικής ιδέας του άρθρου. Οραματιζόμαστε λοιπόν:
1. Μια Ελλάδα, απόλυτα φιλική προς την επιχειρηματικότητα.
2. Μια Ελλάδα η οποία θα καινοτομεί και θα πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα.
3. Μια Ελλάδα η οποία θα ανήκει στον στενό πυρήνας της Ευρώπης της οποίας είναι αναπόσπαστο μέλος.
4. Μια Ελλάδα στην οποία θα επιβραβεύονται οι άξιοι.
5. Μια Ελλάδα πρωτοπόρο σε θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
6. Μια Ελλάδα με χαμηλή φορολογία και ελάχιστη γραφειοκρατία.
7. Μια Ελλάδα η οποία θα βελτιώσει ακόμα περισσότερο το τουριστικό προϊόν της.
8. Μια Ελλάδα στην οποία θα ανθίσουν ξανά οι τέχνες και ο πολιτισμός.
9. Μια Ελλάδα με ισχυρό στρατό η οποία θα είναι ικανή να υπερασπιστεί την ακεραιότητα και τιμή της.
10. Μια Ελλάδα η οποία θα μάθει να παράγει και να δημιουργεί ξανά.
11. Μια Ελλάδα με σύστημα παιδείας που θα γεννά σκεπτόμενους ανθρώπους και όχι παπαγάλους χωρίς κριτική σκέψη.
12. Μια Ελλάδα που θα πρωτοπορεί και θα επικροτεί τον υγιή ανταγωνισμό σε όλα τα επίπεδα και δεν θα χαίρεται για την κατσίκα του γείτονα.
13. Μια Ελλάδα με βαθιές ρίζες Δημοκρατίας και δικαιοσύνης.
14. Μια Ελλάδα η οποία δεν θα είναι υπερήφανη μόνο για το πλούσιο παρελθόν της αλλά και για το σπουδαίο παρών και μέλλον της.
Όπως πιθανών να παρατηρήσατε σε αυτό το μακροσκελές κείμενο (μανιφέστο ιδεών), δεν σας μίλησα για κατάργηση των μνημονίων, ούτε για λεφτά που υπάρχουν, ούτε για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, ούτε για επιδόματα, ούτε για προσλήψεις στο δημόσιο, ούτε για δένδρα που παράγουν δολάρια.
Οι Έλληνες οφείλουμε να αποκοπούμε από τα απατηλά όνειρα και τις αυταπάτες που κατάληξαν σε εφιάλτες και τραγωδίες και να μπούμε στις ράγες του ρεαλισμού. Το ερώτημα είναι : "Είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου